Ik neem je mee naar het land van melk en honing, dat het land van pijn en verdriet is geworden. Kwellingen en akelige moorden. Kogels schieten in het rond. Woorden schieten tekort. Elke minuut wordt er een kind van zijn moeder ontnomen of is er weer een vader omgekomen. Ik wenste dat ik de tranen van een kind kon vervangen door een lach. Maar hoe verwacht je een lach op het gezicht van een kind dat niet eens buiten spelen mag? Want het gevaar dreigt op de straten, huizen worden verlaten. Ik neem je mee naar het land, waar mensen lijden en dagen hebben moeten strijden. Dat alles zo zou lopen, had ik nooit verwacht. Dat het zo lang zou duren had ik nooit gedacht, overpeinzingen tot diep in de nacht. En ik veracht, de mensen die misbruik maken van hun macht. De man die acteert en van binnen lacht, hypocriet gedrag. Er wordt zoveel gepraat, maar zo weinig gezegd. Vertel me, is het dan een illusie, de vrijheid waar een Palestijn voor vecht? De beelden zeggen genoeg, een 7-jarige staand voor een tanker, samen met zijn makker. Is dit dat een droom, wanneer worden we wakker? Daar gewekt door een bom en hier door een wekker. Ik maak me zorgen, het wordt alsmaar gekker.

In mijn woorden ligt een boodschap die ik over wil brengen. Het is niet dat ik me in andermans zaak wil mengen, maar ik lig er wakker van en dat maakt deze tot de mijne. Een jonge Syriër die niet durft te dromen, want hij leeft al in een nachtmerrie. En nee, met een tekst help ik ze zeker niet. Maar ik wil ogen openen, hersenen doen denken en oren laten luisteren. Hard gepraat over doen gaan in fluisteren.

Iedereen die mij morgen vraagt of ik vandaag heb geleefd, antwoord ik dat ik dat niet weet, omdat ik teveel naar morgen heb gestreefd. Maar wie heeft ons morgen beloofd? Ik leef met de dag. Slaap is het maatje van de dood, dus wie biedt mij de garantie dat ik morgenochtend niet van mijn leven ben beroofd? Het enige wat zeker is, is dat ik nu ben, dat ik nu leef en dat ik nu besta. Maar wie zegt dat het morgen niet de tijd is dat ik ga? Ik ben hier, hopend om morgen. Morgen met al haar zorgen, meestal niet verwacht, toch onder haar glimlach verborgen. Morgen met al haar kansen en keuzes, vallen en doelen, prestaties en gevoelens. Ik kom morgen tegemoet, met alle moed die ik zal moeten hebben. Elke seconde zal ik tellen en zal ik laten tellen, om later na te vertellen.

Waar een wil is, is een weg. Maar de wil is weg, discipline ver te zoeken, motivatie ontvang ik met genoegen. Peptalks, need some. Sterke woorden, hou ik van. Een duwtje in de rug om de laatste stap te zetten. Kijk uit, moet op het opstapje letten. Opgelucht ben ik pas aan het eind van deze strijd. Winnen en slagen is waar ik voor pleit. Waar een wil is, is een weg, en de wil is er. Dit wordt een topper, zeker geen harde misser. Tot aan de top blijf ik klimmen, stijgen en winnen. Van buiten blijf ik koel, maar mijn blijdschap is groot van binnen.

Inhoudsloze teksten lees je elke dag, dus geef me even als het mag. Ik zit niet op je oordeel te wachten. Spreek uit je hart, want je hebt verkeerde gedachten. Je maakt je druk om meningen van anderen, daarom jezelf telkens weer veranderen. Jij bent het slachtoffer en zij zijn de daders. Of haters. Verraders. Zijn misschien jaloers dat je op het goede pad zit, niet op het slechte. Altijd vechten voor je doel. Goed gevoel wanneer je hebt bereikt waarvan je had gedroomd. Je wordt beloond voor je geduld en je wensen zijn vervuld. Geef me nog even, sta sterk in het leven. Bewandel je pad zonder gids, kijk niet om en geniet. Je zult pas overwinnen als de woorden van de mensen je niet zullen raken. Zet die dingen opzij en je zult het maken. En lach vooral, ook al is je hart niet in de stemming.

Ik ben niet gierig, alleen als het om leren gaat. Niet bepaald een boekenwurm, meer een luisteraar. Zoekend naar nuttige dingen, toch veel onzin pratend, moet ik je eerlijk zeggen. Stiekem een uitsteller, regel dingen last minute. Ik heb een hekel aan wiskunde, dus ik reken op niemand. Inspiratie haal ik uit simpele dingen, om te beginnen. Mijn verdwaalde woorden vinden hun weg op papier. Ieder op zijn eigen manier. Ik sta hier, het verleden is overleden, nu is wat telt. Soms een bittere strijd, soms een makkelijke tijd. Met de personen waarvan ik hou aan mijn zij, voel ik me vrij om te gaan en te staan waar ik mezelf hebben wil. Soms druk en soms weer erg stil.

Heb je even de tijd?

Tijd geneest, maar bij de dokter krijg je het niet. Tijd is kostbaar, maar nergens te koop. Tijd verandert veel, maar niet op commando. Tijd vliegt, te snel om bij te houden. Tijd kent geen vrienden, want wat moet je met vrienden die op je letten. Wanneer de tijd weer eens te snel gaat, zeggen we dat de tijd niet klopt. Maar de tijd klopt ook niet, de tijd tikt, tikt aan ons voorbij. Tijd is je vriend niet, dus gebruik het. Gebruik het goed, want de tijd wacht op niemand. Daar heeft de tijd de tijd niet voor.

Je kan niet ontkomen aan de realiteit. Je kunt geen fabels zoeken in een feit. Je wacht op geluk, maar geluk is een product van jezelf, profiteren van je resultaten. Verderkijkend, doorzettend en niet afhakend. Op je eigen tempo doen wat je moet doen, maar niet achter willen raken. Op je weg naar succes in de file staan is het minste wat je kunt gebruiken.

Je praat veel, maar zegt niets. Je hoort veel, maar luistert niet. Je neemt aan, maar gebruik niet. Je woorden hangen in de lucht en willen gekoppeld worden aan daden. In plaats van er voor zorgen, wil jij ze alleen verraden. Je moet altijd blijven lachen, maar jij maakt van je hele leven een grap. Risico's zijn er om genomen te worden, maar maak er geen spel van.